La Isla Foundation
La Isla de Viudas (‘het eiland van de weduwe’) ligt in Nicaragua, Midden Amerika. In dit gebied komt chronische nierziekte (CNZ) extreem veel voor bij werknemers op de suikerrietplantages. Suiker is een van de belangrijkste exportproducten van Nicaragua.
De ziekte wordt veroorzaakt door verschillende factoren, zoals:
- Slechte arbeidsomstandigheden
- Uitdroging door het klimaat en het verbranden van suikerriet
- Tekort aan water en te weinig pauzes
- Ondervoeding van de werknemers
- Gebruik van schadelijke bestrijdingsmiddelen
Rond hun 40ste levensjaar sterven de mannen van La Isla aan de ziekte.
Het gezin blijft achter
Vervolgens moeten de kinderen werken op de suikerrietplantages om zo geld voor voeding te verdienen
De kinderen werken onder dezelfde omstandigheden en worden ook ziek
Als zij volwassen zijn sterven zij ook aan CNZ
Hun gezin blijft achter
Hun kinderen moeten werken op de suikerrietplantages en worden ook
Er zijn weinig andere mogelijkheden voor de kinderen in La Isla. Echter, dankzij La Isla foundation krijgen kinderen onderwijs, sport, spelen, etc. Sintgroep Arnhem sponsort een speciaal project bij La Isla foundation.
Binnen dit project worden kinderen opgeleid om Engelse en Spaanse les te geven. Ter plaatse én via Skype (internet bellen). De mogelijkheden van internet in Nicaragua zijn namelijk verassend groot. Zo krijgen de kinderen van La Isla de kans om op een andere, gezonde manier geld te verdienen en hun gezinsleden te kunnen blijven onderhouden.
Anak Bangsa Foundation
Dit is een organisatie die kansarme kinderen in Indonesië helpt hun dromen te verwezenlijken en er naar streeft om samen te bouwen aan een betere toekomst. Wij dragen graag een steentje bij aan de inrichting van de schoolklassen.
2006 - 2011
Cersom
Van 2006 tot 2011 ondersteunen we Cersom in Kameroen. Cersom is een school voor dove en slechthorende kinderen. We dragen bij aan de bouw van nieuwe leslokalen, lesmateriaal, schoolmeubelen en gehoor-hulpmiddelen.
Jikke Planting heeft van medio januari 2006 tot medio september 2006 vrijwilligerswerk gedaan bij Cersom in Kameroen. In die tijd heeft zij een weblog bijgehouden op jikkeinkameroen.blogspot.com. Daar vindt u een verslag van haar belevenissen en informatie over Cersom.
2009 - Roemenië
Association MANA
In februari ben ik samen met een paar studenten naar Roemenie geweest. We hebben daar het geld, dat we 2 maanden eerder van de Sintgroep Arnhem gekregen hebben, overhandigd aan stichting Mana. Deze stichting zorgt voor straatkinderen in de stad Timisoara.
Samen met 3 studenten van mijn school zijn we naar de stichting toe gegaan, we werden daar warm ontvangen door een van de oprichters van de stichting, Nadine. Na ons/de sintgroep heel erg bedankt te hebben voor de gift heeft ze ons een rondleiding gegeven. Ze liet ons zien waar de kinderen (variërend van 5 tot ongeveer 20) overdag naar toe konden gaan als ze niet op straat wilden zijn. We liepen een klein gebouwtje in waar het verschrikkelijk stonk naar ongewassen lichamen vermengd met de geur van kippensoep. Ze kunnen daar ook wat te eten krijgen namelijk. Een licht gejoel steeg op toen we binnen wandelenden. Wij zagen er natuurlijk wel erg westers en rijk uit...
We zijn naar een apart kamertje gegaan en Nadine heeft ons verteld over de problematiek van deze kinderen. Ze vertelde dat veel van hen gewoon op straat gezet zijn door de ouders of weggelopen zijn van thuis omdat de situatie thuis onhoudbaar was (drank- gokproblemen/mishandeling). Als dat gebeurt dan moeten de kinderen zien te overleven op de straat. Slapen onder bruggen, overal weggejaagd worden, geen bescherming ontvangen enz.. Dat is natuurlijk een verschrikkelijk hard leven.
Gelukkig bestaan er dan organisaties als Mana. Ze waren dan ook erg dankbaar voor de gift die Sintgroep Arnhem geschonken heeft aan hen. Door deze gift kon er gezorgd worden voor nieuwe matrassen die hard nodig waren.
Ook heeft Sintgroep Arnhem het mogelijk gemaakt een wasmachine en wasdroger te kopen. Iedereen is erg dankbaar voor dit mooie gebaar vanuit Nederland. Namens stichting Mana en de straatkinderen, Bedankt!
En mocht je ooit eens langs willen gaan...dan tref je een foto van een groepje Pieten aan op hun vrienden prikbord.
2012
Elf Gasha
Elf Gasha is een kinderwoonboerderij in Debre Markos (Ethiopië) en biedt een veilige, gezonde woonplek en leerwerkplaats voor zwerfkinderen van 4 tot 16 jaar.
Deskundige begeleiders realiseren dat de kinderen veilig en gezond opgroeien, hun leven op orde brengen door educatie (kennis van landbouw en veeteelt) en het ontwikkelen van sociale vaardigheden. Hierdoor verbetert hun toekomstperspectief.
De Elf Gasha kinderwoonboerderij heeft een educatieve functie. Door het contact met andere kinderen ontwikkelen ze sociale vaardigheden. De kinderen leren op het erf rond de woonboerderij spelenderwijs om te gaan met dieren en maken kennis met landbouw en veeteelt. Hiermee worden de toekomstperspectieven van deze kinderen aanzienlijk verbeterd.
Over enige tijd worden de kinderen opgevangen in de grotere woonboerderij die beter is ingericht voor het doel van dit project. Bovendien zal Elf Gasha een wijkfunctie gaan vervullen. Het nieuwe gebouw met bijbehorend land en stallen is in de afgelopen jaren tot stand gekomen dankzij verschillende fondswervingsacties in Nederland en Ethiopië. Nu is er nog geld nodig op het gebied van veiligheid en inrichting. De tafels en stoelen voor de eetzaal zullen gemaakt worden door een lokale timmerman.
Als preventie tegen diefstal en om te voorkomen dat de dieren weg lopen is een houten hekwerk om het terrein nodig. Dit project is mede mogelijk gemaakt door stichting DMA
AMU
Association Mwana Ukundwa
www.amurwanda.org
AMU is een organisatie die weeskinderen en adoptiefamilies opvangt en ondersteunt. Mama Rose is heeft na de genocide in 1995 het weeshuis opgezet. Zij vertelde, dat ze tijdens de genocide een verbond met God heeft gesloten. Als hij haar familie zou sparen zou zij zich na de genocide inzetten voor zijn werk.
Mama Rose heeft zich aan haar woord gehouden en heeft heel veel kinderen die na de genocide wees zijn geworden opgevangen. Nu ondersteunt de organisatie ook hele families. Bijvoorbeeld door een handwerkprogramma, waarbij de vrouwen mandjes, tassen en schalen maken en die vervolgens verkopen. Ook zijn er vrouwen die op het rijstveld werken en daarmee de hele week van een lunch en avondmaaltijd zijn verzekerd.
Het motto van AMU is dat je iemand beter kunt leren vissen dan vis te geven.
Ik ben met Samuel (zoon van Rose) bij een vrouw op bezoek geweest. Het was heel bijzonder om even in zo'n klein donker hutje binnen te mogen komen en je zo welkom te voelen. Deze vrouw heeft ons haar hele verhaal verteld over haar leven voor, tijdens en na de genocide. Ze is nu 63 jaar oud en heeft een zwaar leven achter de rug. Ze heeft zelf drie kinderen, waarvan twee gehandicapt. Deze vrouw heeft na de genocide twee wezen opgevangen en zich aangesloten bij AMU. AMU heeft haar financieel en mentaal ondersteund. Ze hebben ervoor gezorgd dat de kinderen naar school gingen door het schoolgeld te betalen. De mentale ondersteuning kwam tot stand door met andere ouders van wezen samen te komen en ervaringen te delen.
AMU ondersteunt deze vrouw nog steeds. Ze werkt twee dagen per week op het land om rijst te verbouwen. Het is een dappere vrouw, die ontzettend trots is op wat ze in haar leven heeft bereikt. Ze is tevreden en gelukkig met beperkte middelen. Ze zei me: "Ik heb vrede met mezelf en ben rijk in mijn hart”.